پیام دهکردی: صفر تا صد پرونده گاندو دست سپاه بود
تاریخ انتشار: ۲۲ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۳۸۲۲۵۳
خبرگزاری آریا- بازیگر نقش جیسون رضائیان با تاکید بر اینکه معضلات و آسیب‌های امروز جامعه محصول عملکرد ضعیف ادوار گذشته است، گفت: پول کثیف در هر جایی ورود پیدا کند، مانند میکروب فضا را آغشته به آلودگی می‌کند. در نتیجه همگی در یک گناه دسته‌جمعی سهیم هستیم.
به گزارش آریا، پیام دهکردی این روزها یکی از پرکارترین دوران حرفه‌ای خود را سپری می‌کند؛ از بازی در سریال پرحاشیه گاندو در شبکه سه تا نقش‌آفرینی در نمایش جنایات مکافات در تالار وحدت از جمله فعالیت‌های کنونی این بازیگر به شمار می‌آید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ساخت یک سریال امنیتی، به هر حال می‌تواند چالش‌ها و تبعات بسیاری را به همراه داشته باشد چراکه ممکن است، یک جناح از موضوع مطرح شده در آن خوشحال و جناح دیگر ناراحت شود و این امکان وجود دارد که طرفداران یک جناح خاص برای بازیگران آن سریال مشکلاتی را ایجاد کنند و حیات بازیگر در دنیای هنر با خطر جدی مواجه شود.
در مصاحبه‌هایی که تا به حال انجام داده‌ام نیز گفته‌ام که گاندو در مورد نقد جریان‌های آقازادگی است. در واقع ما در این مجموعه آقازادگی را تقبیح کردیم و فرقی نمی‌کند که این آقازاده مربوط به جناح خاصی باشد. نگفته‌ایم، آقازادگی مسئولان دولت؛ منظور ما همه آقازاده‌ها هستند. احمقانه است که فکر کنیم مشکلات، معضلات و آسیب‌های امروز جامعه ما متوجه دولت آقای روحانی است. این نهایت بلاهت و حماقت کسی را می‌رساند که به چنین تحلیل سخیفی برسد. همه ما در یک گناه دسته جمعی سهیم هستیم و آن چیزی که امروز از به عنوان آسیب خوشه‌چینی می‌شود، محصول عملکرد ضعیف، غلط و پراشکال ادوار گذشته این سرزمین است.
به طور ویژه نوک پیکان این حمله به سمت مدیران و سیاست‌گذاران کلان فرهنگی کشورمان است که در همه این سال‌ها به رغم همه کارهای خوبی هم که در حوزه فرهنگ انجام داده‌اند، اقداماتشان کافی نبوده است. آنها غلط تصمیم گرفتند؛ غلط برداشت کردند و غلط هم مدیریت کردند که امروز ما با چنین مشکلاتی مواجه هستیم.
فرهنگ مثل اقتصاد نیست که وقتی شما پول نداشته باشید؛ بتوانید از برادرتان قرض کنید تا مشکل حل شود. فرهنگ را نمی‌توان قرض گرفت. وقتی دچار نقص و آلوده شد، سالیانه سال طول خواهد کشید تا دوباره بتواند پانسمان شود و قد بکشد. برای ویرانی یک فرهنگ هشت تا 10 سال کافی است و این اتفاق در همین سال‌های اخیر بارها و بارها به انواع مختلفی افتاده است. اگر امروز نوک پیکان ما به سمت نسل جدید بوده که چرا واژه‌های فارسی در حال از بین رفتن است؛ این محصول عملکرد خودمان است. ما اشتباه کردیم و باید این موضوع را قبول کنیم.
بنابراین برای شخص من وقتی جیسون رضائیان را بازی کردم، فکرم این نبود که جیسون رضائیان را بازی کنم، در واقع فکر کردم نقش همه مدیران بی‌کفایت دزدی را بازی می‌کنم که با پول‌های بیت‌المال این مملکت را به توبره کشیده و بردند یا هنوز در همین مملکت با ظاهر آراسته، غلط انداز و به ظاهر موجه و گاها مذهبی در مسند قدرت هستند.
در همه سال‌های کاری‌ام، بسیار شفاف و روشن دیدگاه خود را بیان کرده و گفته‌ام که متعلق به جناح چپ، راست یا به تعبیری اصولگرا و اصلاح طلب نیستم؛ من متعلق به این خاک و مردم این سرزمین هستم. بنابراین اگر کسی یا کسانی بخواهند استنباط کنند که پیام دهکردی در حال کار کردن با فلان جناح است، باید به عقل این دوستان شک کرد چراکه هنوز زنده‌ام و سخنگوی خودم هستم و آشکار می‌گویم که داستان این است.
صفر تا صد پرونده گاندو دست سپاه بوده و مستندات آن هم وجود دارد؛ اینکه می‌گویند این اطلاعات چرا دست دولت نبوده را من نباید پاسخ دهم؛ باید مسئولین خود این سریال و کسانی که صلاحیت دارند درباره این موضوع صحبت کنند. من بازیگر این کارم و به عنوان بازیگر سعی کردم، وظیفه‌ام را درست انجام دهم.
قاعدتا پرورش نقش در آثار نمایشی، بیشتر توسط نویسنده و کارگردان انجام می‌شود. ولی شما در سریال گاندو نقش شخصیتی را بازی کردید که اکنون در قید حیات بوده و از او به عنوان جاسوس یاد می‌شود. پیشنهاد این نقش به هر بازیگری، در همان ابتدای کار، نگرانی‌هایی را به همراه دارد. اینکه شاید بازی در این نقش، در روند کاری بازیگر تاثیر منفی بگذارد و سبب ایجاد خللی در زندگی شخصی‌اش شود. نگرانی برای قبول نقش جیسون رضائیان نداشتید؟
به هر حال ما بازیگریم و باید کارمان را انجام دهیم. به عنوان مثال اگر یک دزد را برای درمان پیش یک جراح مغز و اعصاب ببرند، نمی‌تواند بگوید که من این فرد را جراحی نمی‌کنم و بروید یکسری انسان مومن، انقلابی و پاک برایم بیاورید. به طور کل این توقع که بازیگر یک مصلح اجتماعی است که رسالتی بر دوش دارد تا جامعه را مسیح‌وار به سمت رستگاری ببرد، تلقی پرخطایی است که اکنون در جامعه ما زیاد شده است.
بازیگر، تنها یک بازیگری است که می‌تواند مولف هم باشد. به نوعی مولف اول و دوم؛ نویسنده و کارگردان هستند؛ ولی بازیگر هم می‌تواند مولف سوم باشد و خوانش خودش را به نقش اضافه کند. موضوعی که درباره سریال گاندو مطرح است؛ صحبت‌هایی است که برخی بازیگران این سریال مبنی بر بدرفتاری مردم با خودشان مطرح کرده‌اند. نباید به این موضوعات توجه کرد و آنها را جدی گرفت. من فکر می‌کنم که ما باید کار بازیگری‌مان را خیلی استاندارد انجام دهیم؛ مابقی موضوعات ارتباطی به ما پیدا نمی‌کند.
در مورد شخصیت جیسون رضائیان که در این فیلم بازی کرده‌ام؛ باید بگویم که این شخصیت یکی از مهمترین شخصیت‌های معاصر ایران و دنیا است. به هر حال اثرگذاری‌های بی‌مانندی را گذاشته و اتفاقا خیلی با استقبال این نقش را پذیرفتم و بابت آن؛ افزایش وزن و همه کارهایی که فکر می‌کردم را انجام دادم تا اینکه اتفاقا بتوانیم این نقش را به بهترین شکل ممکن اجرا کنم. هراسی هم برای این موضوع وجود ندارد. تهدید یا مواردی از این دست، خیلی چیز عجیبی نیست. ما در عهد حاضر در حال زندگی کردن با تهدیدهای بزرگتر از این هستیم. به طور عام عرض می‌کنم؛ این تهدیدهای سیاسی که انجام می‌شود، در مقابل تهدیدهای زندگی ما مواردی پیش پا افتاده است.
جیسون رضائیان در سریال گاندو به عنوان یک جاسوس معرفی می‌شود اما نه تنها بسیاری از بینندگان سریال از این آدم متنفر نبودند؛ بلکه شاید گاهی دلشان نیز برای جیسون(مایکل هاشمیان) می‌سوخت و به تعبیری او را دوست هم داشتند. چه میزان از این موضوع آ‌گاهانه بوده و برای آن تلاش شده است؟
اساسا در عالم، آدم تک بعدی نداریم و همه خاکستری هستند. خود جیسون رضائیان هم حتما عاشق و فارغ شده است؛ حتما ترس، خشم، محبت، گذشت و همه این احوال را در زندگی تجربه کرده است. بنابراین در بازی این شخصیت نیز این موارد وجود داشته و امکان دارد که ما او را دوست داشته باشیم.
زیبایی ماجرا جایی است که می‌بینیم؛ آدمی که تا این اندازه به این آب و خاک خیانت کرده، چقدر عادی است و ما او را دوست داریم. این همه مدیر که خاوری هم یکی از آنها بوده، به همین منوال است. اگر چهره خاوری را ببینید؛ متوجه خواهید شد که نه شاخ و نه دم دارد، اتفاقا ظاهر سمپاتیک و با صلاحیتی داشته و ممکن است که ما او را دوست داشته باشیم ولی دزد است. اتفاقی که باید توسط هنرمند بیفتد؛ این بوده که شخصیت را به‌گونه‌ای روایت کند که بعدهای مختلف آن دیده شود.
چند سال پیش از تهران کوچ کرده و علت این کار را شرایط تئاتر و بی‌توجهی مدیران فرهنگی به آن عنوان کرده بودید. حال که چندی است، مجددا به پایتخت برگشته و فعالیت در تئاتر و تلویزیون را از سر گرفته‌اید؛ بسیاری از فعالان حوزه تئاتر معتقدند که شرایط عمومی این هنر بسیار نابسامان‌تر از سال‌های گذشته نیز شده است. ارزیابی شما از وضعیت امروز هنرهای نمایشی چیست؟
وضعیت هیچ تغییری نسبت به دو سال قبل که به لاهیجان رفتم، نکرده و به نوعی ما وارد دوران گذار شده‌ایم که تنها مختص به تئاتر نبوده و در سینما، تلویزیون و به طور کلی فرهنگ نیز به همین صورت است. در شرایط فعلی، وضعیت تئاتر از لحاظ کمی بسیار رو به رشد بوده و آمار تعداد نمایش‌هایی که هر شب در تهران به صحنه می‌روند، گواه این موضوع است. ولی متاسفانه از لحاظ کیفی و تاثیرگذاری، ما نتوانستیم آن اثر بخشی که باید را در تئاتر داشته باشیم.
به این ترتیب همچنان در لاهیجان مشغول کارهای آموزشگاه و موسسه خودم هستم. البته گه‌گاه حسب عمری که در این حرفه سپری کرده‌ام، کارهایی را نیز انجام می‌دهم. چراکه به نوعی کاری غیر از تئاتر انجام نداده و در واقع مقداری ناگزیر و ناگریزم از اینکه این مسیر را ادامه دهم. اما کار کردن به این معنا نیست که اکنون اوضاع تئاتر ما خوب است. همانطور که گفتم ما در دوران گذار هستیم ولی به هر حال هر فرصتی پیش بیاید، من تمام سعی و تلاش خود را می‌کنم تا در همین وضعیت هم بهترین اتفاق‌ها را ایجاد کنم.
در شرایط فعلی سرمایه‌های مشکوکی وارد تئاتر شده و برخی نمایش‌ها برای اینکه مورد توجه مخاطبان قرار گیرند، از سلبریتی‌هایی استفاده می‌کنند که سابقه بازی در صحنه تئاتر را نداشته‌اند. به طور کلی آیا ورود سلبریتی‌ها و سرمایه‌های مشکوک به تئاتر، در نهایت به نفع این هنر تمام می‌شود؟
به هر حال ورود پولی که تمیز و سلامت نیست، نه تنها در تئاتر، بلکه در هر جایی، همچون ویروس و میکروبی می‌ماند که همه آن فضا را آغشته به عفونت و آلودگی می‌کند. علاوه بر این موضوع، این پول‌ها که خاستگاه سلامت درستی ندارند، وارد چرخه تئاتر هم نمی‌شوند. البته اسباب ارتزاق عده‌ای می‌شوند اما به رونق چرخ تئاتر کمکی نکرده و تاثیری در چرخه اقتصادی این هنر ندارد.
این موضوع اتفاق خیلی بدی بوده که کم و بیش در سال‌های اخیر رخ داده و به شخصه بارها در این باره اظهار دلواپسی و نگرانی کرده‌ام. البته این یک طرف ماجرا بوده و طرف دیگر افرادی هستند که شهرت صرف سینمایی و تلویزیونی دارند و برای کار کردن به تئاتر می‌آیند. برخی از این دوستان که سابقه تئاتری دارند و به نوعی در سینما به شهرت رسیدند و حال به تئاتر برگشتند که هیچ مشکلی ندارند. اما عده دیگری هستند که تجربه کار کردن در تئاتر را نداشتند که به اعتقاد من حضور آنها هم هیچ اشکالی ندارد. چون تئاتر ملک پدری کسی نیست و هر کسی در هر جایگاهی می‌تواند تئاتر کار کند. حال این فرد می‌تواند در نزد مردم شهره یا اینکه بازیگر گمنامی باشد. اگر قواعد بازی در صحنه رعایت شود، از نظر من هیچ اشکالی ندارد و اتفاقا خیلی هم اتفاق خوبی است. چراکه حضور همین دوستان، خیلی از طرفداران آنها را با تئاتر آشنا می‌کند. البته به این شرط که نمایش خوبی باشد و پولی که در آن سرمایه‌گذاری شده، خواستگاه سالمی داشته باشد.
در نهایت باید بگویم وقتی ما از عبارت دوران گذار صحبت می‌کنیم، مراد ما الزاما شش ماه و یک سال نیست. دوران گذار ممکن است نیم قرن و شاید بیشتر به طول بیانجامد. اگر مواردی که عنوان شد، درمان نشود، قطعا دوران گذار طولانی‌تر خواهد شد و ما در ادامه شاهد وضعیتی می‌شویم که تئاتر ما را از تئاتر چند صدا به تئاتر تک صدا نزدیک می‌کند.
منبع: خبرگزاری آریا
کلیدواژه: پیام دهکردی صفر تا صد پرونده گاندو سپاه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۳۸۲۲۵۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مست عشق : روایتی متفاوت از عشق با حضور ستارگان دو کشور (+عکس)
چند روزی است که از اکران « مست عشق » یکی از پر سر و صداترین آثار سینمایی چند سال اخیر می گذرد. این فیلم مرحله پیش تولید، تولید و انتظار برای اکران پرحاشیه‌ای را طی کرد تا بالاخره به پرده‌ی سینما‌ها در ایران رسید. «مست عشق» برشی کوتاه و شاید حتی شتابزده از زندگی و ارتباط مولانا و شمس تبریزی است.
به گزارش رکنا، پارسا پیروزفر متولد سال ۱۳۵۱، تا همین چندی پیش به عنوان یکی از کم‌حاشیه‌ترین بازیگران سینمای ایران شناخته می‌شد.
پیروزفر در دوران دبیرستان باوجود تحصیل در رشته ریاضی و فیزیک، به نقاشی علاقه فراوانی داشت و در سال‌های ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۹ به خلق داستان‌های مصور می‌پرداخت و در سال‌های ۱۳۷۱ تا ۱۳۷۵ نیز به صداپیشگی مشغول بود.
او در سال ۱۳۷۰ با دنیای بازیگری در تئاتر آشنا شد و سه سال بعد، در سال ۱۳۷۳، با بازی در فیلم “پری” به‌طور رسمی پا به عرصه سینما گذاشت. نقش‌آفرینی وی در سریال “در پناه تو” در سال ۱۳۷۴، نقطه عطفی در کارنامه هنری‌اش بود و این بازیگر را به شهرتی فراگیر رساند.
این بازیگر در سال ۱۳۷۸ با بازی در فیلم “مهمان مامان” نامزد دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد جشنواره فیلم فجر شد؛ اما بدون‌شک، نقش بیژن ایرانی در سریال پرطرفدار “در چشم باد”، او را در میان مردم جاودانه کرد.
وی در سال‌های اخیر با بازی در فیلم “تی تی” و سریال پربیننده نمایش خانگی “یاغی” بار دیگر توانایی‌های خود را به اثبات رساند. علاوه‌بر بازیگری، پیروزفر در زمینه‌های تدریس در دانشگاه، کارگردانی تئاتر و صداپیشگی نیز فعالیت دارد.
شهاب حسینی در نقش شمس تبریزیسید شهاب‌الدین حسینی تنکابنی ملقب به شهاب حسینی در ۱۴ بهمن ۱۳۵۲ در تهران متولد شد. او فرزند اول خانواده است و یک برادر به‌نام مهدی و دو خواهر دارد.
حسینی در رشته روانشناسی دانشگاه تهران تحصیل می‌کرد؛ اما به‌دلیل مهاجرت به کانادا، تحصیلاتش را نیمه‌کاره رها کرد. او در سال ۱۳۷۴ با پریچهر قنبری، هم‌دانشگاهی خود، ازدواج کرد. این ازدواج به جدایی منجر شد و ثمره آن دو پسر به‌نام‌های محمدامین و امیرعلی است.
او فعالیت هنری خود را با تئاتر و سپس گویندگی در رادیو آغاز کرد. وی با مجری‌گری در برنامه “اکسیژن” به تلویزیون راه یافت و به یکی از محبوب‌ترین هنرمندان ایران تبدیل شد و در سال ۱۳۸۰ با بازی در فیلم “رخساره” به کارگردانی امیر قویدل وارد سینما شد.
شهاب حسینی برای بازی در فیلم‌های “شمعی در باد” و “رستگاری در هشت و بیست دقیقه”، دو سال پیاپی کاندیدای سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در جشنواره فیلم فجر شد و همچنین برای بازی در فیلم “محیا” دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد را از جشنواره فیلم فجر دریافت کرد.
حسام منظور در نقش حسام‌الدین چلبیحسام منظور بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون، بیشتر با بازی در سریال محبوب ایرانی “بانوی عمارت” شناخته می‌شود. فعالیت هنری این بازیگر از دهه ۸۰ با تئاتر آغاز شد؛ اما در دهه ۹۰ با بازی در سریال “بانوی عمارت” در سال ۱۳۹۷ به اوج شهرت خود رسید.
از جمله آخرین فعالیت‌های او می‌توان به حضور او در فیلم “مست عشق” به کارگردانی حسن فتحی اشاره کرد. منظور متولد ۱۸ آذر ۱۳۵۹ در تهران است؛ اما از آن‌جایی که مادرش اهل ارومیه است، در آذربایجان غربی بزرگ شده و تا نوجوانی در آن‌جا زندگی کرده است.
او در زمینه بازیگری و خصوصا کارگردانی تحصیلات آکادمیک دارد و فارغ‌التحصیل رشته کارگردانی در مقطع فوق لیسانس از دانشگاه تربیت مدرس است.
در سال ۱۳۹۰ منظور با فیلم “تلفن همراه رئیس‌جمهور” به کارگردانی علی عطشانی وارد سینما شد و در کنار بازیگران مطرحی چون مهدی هاشمی، بهناز جعفری، اکبر عبدی و نیکی کریمی به ایفای نقش پرداخت.
بوراک توزکوپاران در نقش سلطان ولد (پسر مولانا)بوراک توزکوپاران (Burak Tozkoparan) بازیگر جوان ترکیه‌ای در تاریخ ۱۴ نوامبر ۱۹۹۲ (۲۳ آبان ۱۳۷۱) در شهر استانبول متولد شد. او فعالیت حرفه‌ای خود را در سال ۲۰۱۱ آغاز کرد و به سرعت در میان مردم ترکیه به شهرت رسید.
بوراک به‌واسطه بازی در سریال “گوزل” در نقش “اوزان” به شهرت رسید و در سال ۲۰۱۵ با بازی در سریال “گل‌های شکسته” به‌عنوان یکی از بهترین بازیگران ترکی شناخته شد. تازه‌ترین فعالیت این بازیگر، حضور در “مست عشق” به کارگردانی حسن فتحی است که در این فیلم نقش “سلطان ولد”، فرزند بزرگ مولانا را ایفا می‌کند.
سلطان ولد، یار و یاور همیشگی مولانا بود و از نظر ظاهر و باطن شباهت زیادی به پدر خود داشت. بوراک توزکوپاران علاوه‌بر بازیگری، در یک گروه موسیقی به‌نام “پروانه” نیز فعالیت می‌کند.
بوران کوزوم در نقش علاءالدینبوران کوزوم (Boran Kuzum) بازیگر جوان و بااستعداد اهل ترکیه، در تاریخ ۱ اکتبر ۱۹۹۲ متولد شده است. او در سال ۲۰۱۵ از دانشکده تئاتر کنسرواتوار دولتی دانشگاه استانبول فارغ‌التحصیل شد.
پدر وی بورا کوزوم معاون مدیر تئاتر دولتی آنکارا و مادرش فاطما زهرا فارغ‌التحصیل هنرهای زیبا است. جالب است بدانید که کوزوم پیش از ورود به عرصه بازیگری، به‌مدت یک سال در رشته اقتصاد دانشگاه گازی آنکارا تحصیل کرده بود؛ اما برای دنبال کردن رویای بازیگری، تحصیلات خود را نیمه‌تمام گذاشت.
بوران در همان سال فارغ‌التحصیلی خود، فعالیت حرفه‌ای‌اش را آغاز کرد. او در سریال تاریخی ترکی “آنالار و آنه‌لر” در نقش یک معترض در کنار بازیگران مطرحی مانند «اوکان یالابیک» به ایفای نقش پرداخت.
هانده ارچل در نقش کیمیا خاتون (دختر مولانا)هانده ارچل (Hande Erçel) متولد ۱۹۹۳ یکی از زیباترین و بهترین بازیگران زن ترکیه ای است که نه‌تنها در این کشور، بلکه در سراسر جهان نیز توجهات را به خود جلب کرده است. ارچل بازیگری را از سن ۲۰ سالگی آغاز کرد و با یکی از اولین نقش‌های خود به‌نام “زاهده” در سریال “چکاوک” به شهرت رسید. شایان ذکر است که هانده ارچل با بازی در فیلم سینمایی “مست عشق”، اولین تجربه سینمایی خود را نیز رقم زد.
علاوه‌بر شخصیت جذاب، هانده ارچل چهره‌ای زیبا و کاریزماتیک دارد. این ویژگی‌ها در کنار استعداد بازیگری او، باعث شده است که به یکی از شناخته‌شده‌ترین هنرپیشه‌های زن ترکیه تبدیل شود.
در سال ۲۰۱۲، هانده در مسابقه زیبایی آذربایجان شرکت و مقام دوم را کسب کرد. این اتفاق، نقطه‌عطفی در زندگی او بود و او را به‌سمت دنیای بازیگری سوق داد.
بنسو سورال در نقش مریمبنسو سورال (Bensu Soral) متولد ۲۳ مارس ۱۹۹۱ (۳ فروردین ۱۳۷۰) در ترکیه است که با حمایت خواهرش هانده سورال، مسیر بازیگری را در پیش گرفت. سورال در دبیرستان آنگول آناتولی در بورسا تحصیل کرد و در سال ۲۰۱۲ با اولین سریال خود قدم به دنیای بازیگری گذاشت و در سال ۲۰۱۵ با بازی در سریال “دروغگویان کوچک زیبا” به شهرت رسید.
نقش‌آفرینی او در سریال “نفوذی” در سال ۲۰۱۶، نقطه عطفی در کارنامه سورال بود و او را به ستاره‌ای محبوب تبدیل کرد. سورال با بازی در “کارهای سازمان‌یافته ۲: مارماهی پیچیده” اولین تجربه سینمایی خود را رقم زد و در ادامه در فیلم ترکی جدید “مست عشق” نیز حضور پیدا کرد.
سلما ارگچ در نقش کِرّا خاتون (همسر مولانا)یکی دیگر از بازیگران ترک فیلم مست عشق، سلما ارگچ (Selma Ergeç) نام دارد. وی متولد ۱ نوامبر ۱۹۷۸ در هام آلمان، بازیگر ترک است که بیشتر به‌دلیل نقش‌آفرینی درخشانش در نقش خدیجه سلطان در سریال پرطرفدار ترکی “حریم سلطان” شناخته می‌شود.
سلما به‌مدت ۳ سال در دانشگاه وستفالی ویلهلم، مونستر به تحصیل در رشته پزشکی پرداخت و پس از آن در دانشگاه فرن یونی هاگن در رشته‌های فلسفه و روانشناسی تحصیلات خود را تکمیل کرد.
او در سال ۲۰۰۰ میلادی با ورود به عرصه مدلینگ، فعالیت حرفه‌ای خود را آغاز کرد. ارگچ به زبان‌های آلمانی، ترکی، انگلیسی، فرانسوی و تا حدودی ایتالیایی مسلط است. وی در سال ۲۰۱۵ با جان اوز ازدواج کرد و این ازدواج در محله بچگی سلما در آلمان برگزار شد و حاصل این ازدواج یک فرزند پسر است.
ابراهیم چلیکول در نقش اسکندرابراهیم چلیکول (İbrahim Çelikkol) متولد ۱۴ فوریه ۱۹۸۲، بازیگر، مدل و بسکتبالیست اهل ترکیه است که درحال‌حاضر در اوج دوران حرفه‌ای خود قرار دارد. وی از مادری یونانی و پدری عرب متولد شده است و یک خواهر دارد.
او در سال ۲۰۱۲ با بازی در نقش اولوباتلی حسن در فیلم پرهزینه “فتح ۱۴۵۳” که به فتح شهر استانبول در سال ۱۴۵۳ می‌پرداخت، خوش درخشید. این نقش‌آفرینی او را به‌عنوان “بهترین بازیگر جوان با آینده درخشان” در جشنواره Sadri Alışık معرفی کرد و جایزه این عنوان را برای او به ارمغان آورد.
در ۱۷ سپتامبر ۲۰۱۱، سریال “عفت” از شبکه Star TV به روی آنتن رفت و چلیکول با بازی در این سریال، جایزه “بهترین بازیگر نقش اول مرد” را از دانشگاه کارادنیز دریافت کرد.
خالد ارگنچ در نقش بهاءالدین ولد (پدر مولانا)خالد ارگنچ (Halit Ergenç) متولد ۳۰ آوریل ۱۹۷۰، بازیگر مشهور اهل ترکیه است که از سال ۱۹۹۶ تاکنون در عرصه بازیگری فعالیت می‌کند. او تحصیلات متوسطه خود را در دبیرستان بشیکتاش آتاتورک در سال ۱۹۸۹ به پایان رساند و سپس به دانشگاه فنی استانبول رفت؛ اما پس از یک سال، دانشگاه را ترک کرد و به دانشگاه هنرهای زیبای معمار سنان پیوست.
ارگنچ در ابتدا در زمینه اپراتوری کامپیوتر و فروشندگی فعالیت می‌کرد و سپس به دنیای بازیگری قدم گذاشت. او در سال ۲۰۰۷ با گیزم سویسالدی ازدواج کرد؛ اما این ازدواج تنها یک سال به طول انجامید و در سال ۲۰۰۸ به جدایی ختم شد.
این بازیگر با بازی در سریال‌های “هزار و یک شب” و “حریم سلطان” به شهرت و محبوبیت زیادی دست یافت. علاوه‌بر بازیگری، ارگنچ در زمینه خوانندگی نیز فعالیت می‌کند و کنسرت‌های متعددی را به‌صورت رسمی برگزار کرده است.
کانال عصر ایران در تلگرام
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود